Dag 16 van Cape Tribulation naar Cooktown

De eerste uitdaging door het water

Het oudste regenwoud ter wereld.
Het regenwoud dat zich vanaf Cairns uitstrekt tot Cape Tribulation en Cooktown is minsten 100 miljoen jaar oud. De eerste regenwouden ter wereld zijn vermoedelijk circa 120 miljoen jaar geleden ontstaan toe Australië deel uitmaakte van het super continent Gondwane. In het gebied waar nu Melbourne ligt. Nadat Ocianie  ongeveer 50 miljoen jaar geleden van Gondwana was los geraakt, werd het land steeds droger. De regenwouden die ooit heel Australië bedekten werden teruggedrongen tot minder den een procent van het continent. sinds de komst van de Europeanen is her door houtkap nog eens meer dan de helft vanaf gegaan. Het grootste deel van het regenwoud van noordelijk Queensland is tegenwoordig beschermd.

Vandaag zijn we weer vroeg opgestaan en staat de Bloomfieldtrack op het programma. Deze omstreden kustweg naar Cooktown is er gekomen, hoewel slechts weinigen er gebruik van kunnen maken. Het terrein is zo ruig, compleet met hellingen van 45 graden en rivieren zonder brug, dat vierwielaandrijving absoluut noodzakelijk is. De zee is zelden te zien, maar het uitzicht en het gevoel aan het eind van de wereld te zijn beland, maken dat de tocht de moeite waard is. De weg is het hele jaar open en vereist uiterste concentratie van de chauffeur. Zo kan de Bloomfield River, waarin weel krokodillen leven, alleen bij laag tij worden overstoken. Wij moeten er dan ook voor zorgen dat we om 08.30 uur de rivier overgestoken zijn.
Een absolute must is ook de Lion´s Den pub, vlak bij de hoofdweg in Helenvale. Het is een van de oudste pub van het noorden van Queensland, met een oorspronkelijke houten bar, een piano en een grote verzameling slagen op sterk water.

The Bloomfield Falls

De Bloomfeeld track vraagt niet alleen veel van de chauffeur maar ook van zijn of haar bijrijder. In de auto rammelen kopjes, pannen en alles wat maar los zit en naast je zie je de afgrond of hoop je dat in de volgende bocht geen tegenligger aankomt. Eigenlijk zou het zo moeten zijn dat de bijrijder kijkt hoe diep het water is alvorens de auto erdoorheen gaat maar gezien het seizoen zien we daar maar vanaf. Je wilt niet weten hoe de auto eruit ziet na zo een avontuur en ook de big smile van Wim blijft nog de hele dag op zijn gezicht `plakken`, alsof een jongensdroom uitkomt.

Tegen de middag komen we aan in Cooktown, een stadje dat een wildwestreputatie heeft. Vroeger trok dit afgelegen dorp types die het elders te heet onder de voeten was geworden. Het ligt aan het Mangrovebos waar kapitein Cook zeven weken voor anker lag om zijn boot te repareren. Cooktown is een prachtige havenstad, idyllisch, rustig en een prachtige `dorpsstraat`. We hebben vanaf de vuurtoren een kijkje genomen over de rivierbedding en de zee en genoten van de schoonheid bij zonsondergang.

Voorbij Cooktown strekt zich Cape York Peninsula uit, dat in de droge tijd in trek is bij bezitters van terreinwagens. De stoffige weg loopt van de afgelegen busch pub naar de volgende en voert langs enorme mierenhopen, door bossen vol krijsende kakatoes en langs uitgestrekte zandsteenrotsen met rotstekeningen van Aboriginals. de tocht naar de noordelijkste plek van Australië, de punt van Cape York, kan alleen door ervaren terreinrijders worden ondernomen en dan is het nog aan te raden om in een convooi met andere voertuigen te rijden.

We krijgen er niet genoeg van en gaan morgen weer de Bloomfieldtrach rijden maar dan weer richting Cairns