Dag 12 Laatste dag Red Safari The Rim Walk

Trappenstelsel bij The Garden of Eden, Kings Canyon

 

Vandaag beginnen we met een stukje informatie over “het hart van Australië” en het Kata Tjuta National park en Ayers Rock Resort.

Het Uluru Kata Tjuta National Park omvat Uluru (voorheen Ayers Rock) en Kata Tjuta (voorheen de Olgas) en is het drukst bezochte park in Australië. Als je je afvraagt of de hype het wel waard is, is het antwoord een absoluut JA. De rots is door zijn structuur, kleuren en aanwezigheid absoluut een wereldwonder.

Men denkt dat de Aboriginals 20.000 jaar geleden bij Uluru aankwamen nadat ze 10.000 jaar eerder het Centre in waren getrokken. Tegenwoordig staan Uluru op het land van de volkeren die het Yankunytjatajara- en het Pitjantjatjara-dialect spreken van wat de Westelijke Woestijntaal wordt genoemd (de meest gebruikte en, in dit gebied, wijdst verspreide Aboriginal taal). Ze leefden in kleinere  groepen die in deze halfwoestijn wisten te overleven door tussen waterpoelen heen en weer te trekken. Water was voor hen de waardevolste bron, dus plekken als Uluru en Kata Tjuta waar zich permanente waterpoelen bevonden, waren van levensbelang en daardoor ook van religieus belang. In 1872 kwamen de ontdekkingsreizigers en met hen later de eerste Europeanen. De rots werd Ayers Rock genoemd en toen de blanken zich in het Centre begonnen te vestigen werden de oorspronkelijke bewoners verdreven en lieten ze er vee grazen. Vanaf 1936 kwamen de eerste toeristen naar Uluru en in 1958 werd het toenmalige Aboriginal reservaat uitgeroepen tot nationaal park. Al snel wisten reisorganisaties de meeste bewoners van het park over te plaatsen naar een nieuwe gemeenschap 300 km naar het westen van Australië. In de jaren 70 bleken de faciliteiten van het park niet voldoende te zijn voor de stroom toeristen waarop de plaats Yulara en het resort werden gesticht. Tegelijkertijd begonnen de traditionele bewoners van Uluru in opstand te komen tegen de schending van hun heilige plaatsen door de toeristen die op dat moment echt overal mochten komen. Na een lange juridische strijd werd het park in 1985 overgedragen aan de Aboriginals met die voorwaarde dat het park direct zou worden terugverpacht aan het ministerie van Milieu en Erfgoed, dat het park nu samen met de Aboriginals runt. 

Wij hebben de Uluru gezien bij zonsondergang en een wandeling eromheen gemaakt met zonsopgang. Maar ook de Kata Tjuta hebben we bezocht en hier een wandeling gemaakt van ongeveer 3 km. Gisteravond weer gezellig om het kampvuur gezeten en naar de sterrenhemel gekeken.

Vandaag hebben we kunnen uitslapen, ontbijt om 05.30 uur en zorgen dat vóór het ontbijt rugzakken in de bus liggen en waterflessen gevuld zijn. De Rim Walk staat vandaag op het programma, een fikse klim van 350 meter en daarna 6 km boven op de rotsen waarbij je “rond” de kloof loopt.

De afdaling gaat geleidelijk maar de klim naar boven is een uitdaging waarna het pad door een doolhof van zandstenen koepels gaat die de Lost City worden genoemd. Het is maar goed dat we een gids bij ons hebben. We krijgen gedurende de wandeling uitleg over de flora en de fauna en gebruiken van de Aboriginals. Ongeveer halverwege de wandeling klimmen we door een met palmen gevulde kloof die de Garden of Eden wordt genoemd. Over deze kloof is een indrukwekkend trappenstelsel gebouwd en aan de achterkant leidt een verscholen pad naar een beschutte poel waar we even tot rust komen. Vandaaruit wandelen we naar het hoogste punt van de kloof en hebben we een adembenemend uitzicht over de Kings Canyon. Ruim 3,5 uur hebben we over deze wandeling gedaan die echt het hoogte punt was van onze Red Safari.

Na de lunch in het tentenkamp keren we terug naar Alice Springs. De Red Safari wordt in stijl afgesloten met een rit op een red gravel road die je alleen op mag gaan met een 4WD. Het is echt rijden in de Outback en links en rechts van je rood zand, veel stof en een oneindig uitzicht. We denken dat onze gids in zijn vorige baan coureur is geweest want de snelheid waarmee we deze 100km hebben afgelegd lag tussen de 80 en 90 km per uur.   

In de avond zijn we weer afgezet in ons hotel en hebben we onder het genot van een pilsje met veel plezier teruggekeken op dit deel van onze reis.