Sydney en onze terugreis

Een replica van de Boot waarmee kapitein zijn tochten naar het zuidelijk halfrond maakte

Bij de haven ontdekten we de Australische WML (waterleidingmaatschappij) die water aan het uitdelen waren en tappunten promoten en leidingwater. Tja en wat doe je dan als Nederlandse collega? Natuurlijk een handje meehelpen en trots over je eigen organisatie praten. Proost en.....contacten worden vanuit Nederland gelegd. Onze laatste avond in Sydney hebben we in stijl afgesloten en "de bloemetjes nog even buiten gezet" op het oktoberfest.

Inmiddels is de ochtend van de terugreis aangebroken en zijn de koffers gepakt en gaan we nog even een paar uurtjes naar Darling Harbour. Dit was begin 19de eeuw de belangrijkste handelshaven van Sydney en nu het grootste en modernste complex van de stad. Je vindt er tal van toeristische attracties, restaurants, evenals het Maritime museum. Prachtige schepen liggen in de haven en jaarlijks wordt deze bezocht door 2,5 miljoen mensen. Vreemd als je tussen de gebouwen de bekende Nederlandse banken ziet van ING en Rabobank!

Sydney is een internationale stad met ruim 3,5 miljoen inwoners en je verwacht een 24 uur economie. Niets is minder waar want wat schets onze verbazing? Vanaf een uur of 02.00 tot 05.30 uur is het stil, bijna niemand op straat, geen politieauto's of  ambulances. Stil...........

We vertrekken om 13.30 uur richting vliegveld, half 4 Nederlandse tijd. Alles gaat volgens plan en we hebben een zee van ruimte in het vliegtuig. Wim heeft geen stoel voor zich en kan de benen strekken en ik heb niemand naast me zitten ofwel 3 stoelen voor mezelf waar ik lekker op kan slapen. Het gaat dan aan één stuk door en de aansluitingen zijn fantastisch waardoor we binnen 36 uur weer in Geleen zijn.

Een vakantie om niet meer te vergeten en wie weet...........................gaan we de westkust nog eens bekijken!

Een oprecht woord van dank aan het reisbureau Walkabout in Den Haag waarmee we deze fantastische reis hebben opgezet. Alles maar dan ook alles was perfect geregeld en alle tips en aanbevelingen waren inderdaad prachtig.  

Enerlaatste dag in Sydney

Uitzicht vanuit het hotel

"De haven met zijn karakteristieke brug, de "glimmende zeilen" van het Opera House, de zongebruinde strandwandwachten van Bondi Beach..... bijna alles wat kenmerkend is voor Australië is in Sydney te vinden.
Het is een stad waar het hedonisme tot een kunstvorm is verheven. De grootste stad van Australie telt meer dan 4 miljoen inwoners en blijft altijd weer verbazen. de schitterende haven en de stranden staan in schril contrast met de bebouwde smalle straten waar de lucht met uitlaatgassen verzadigd is, de ongeïnspireerde architectuur van de binnenstad en de onafzienbare zee van oranje daken van de voorsteden.


Voortgezet onderwijs in Australië

De afgelopen twee dagen hebben we verschillende delen van Sydney bekeken waaronder The Rocks, de oudste wijk van Sydney, genoemd naar de zandsteenrotsen waaruit gevangenen de stenen voor de eerste openbare gebouwen hebben gehouwen. Veel schoolkinderen zien we hier voor een excursie en les in geschiedenis over Australië.


Wim en zijn succesvolle Bridge Walk

 

De Sydney Tower ofwel The Harbor Bridge en de uitdaging van Wim op een van de laatste dagen in Australië. Een gevoel van overwinning en trots en terecht!

Dag 28 en 29 Sydney en omgeving

Het prachtige strand bij Terrigal

Vannacht hebben we een gezellige avond doorgebracht in Wollongong en proberen we vandaag naar Marramarra National park (dwars door Sydney) door te rijden naar Terrigal aan de kust. Bij een informatiecentrum laten we ons informeren en we komen in een prachtige omgeving waar de natuur niet alleen op haar best is maar waar ook veel te doen is. Na een sportieve strandwandeling van een paar uur genieten we wederom van de Oktoberfeesten bij Crown Plaza waar "the High society" samengekomen is om de champagne rijkelijk te laten stromen. In het kleine, maar gezellige, strandstadje Terrigal lijkt zich iedereen goed te amuseren inclusief twee limbo's.
In de ochtend maken we een fantastische natuurwandeling langs de kust in Brisbane National Park bij Patonga. De temperatuur zit weer mee en ook deze dag genieten we van de ruim 30 graden die onze huid lekker doet bruinen. We hebben het nog niet genoemd maar de 4 weken dat we vandaag vertoeven in Australië hebben we nog niet één dag regen gehad!
Na de strandwandeling zakken we af naar Sydney en leveren we de auto af bij Eurocar en gaan we naar ons hotel dat midden in de stad licht. Met de bekende rode bus ( hop on hop off) verkennen we Sydney en strijken we neer bij het opera gebouw.



Genieten op het terras voor het Opera gebouw

Het is genieten van het zonnetje en Wim verkent het "brug parcours" waar hij zich woensdagochtend aan gaat wagen.



Dé uitdaging van Wim voor woensdag

Tegen de avond blijven we "hangen" in Hyde park waar het een gezellige drukte is en een soort "preuvenement" Aziatische stijl plaatsvindt. Naar schatting zijn honderden mensen "op de been", allemaal goed gemutst en zeer relaxt. Dat is onze eerste indruk van Sydney, een miljoenen stad, rustig, schoon, gezellig en heel veel te beleven.

Sydney "bij night" op het gezellige Aziatische "preuvenement"

Dag 26 en 27 Sydney en omstreken

De Rokerige Blue Mountains

Het vertrek vanuit Hamilton Island naar Sydney was spectaculair. Bizar als je vanuit je vliegtuig rechts van je een grote jacht in de haven ziet liggen ofwel de zee en je weet dat je op de startbaan staat voor vertrekt. Prachtige vlucht over de Whitsundays en de klok weer een uurtje vooruit kunnen zetten. Op dit moment hebben we 9 uur tijdverschil met Nederland.
In Sydney hebben we de auto opgehaald en zijn we midden in de spits naar de Blue Mountains gegaan. De bosbranden in de omgeving zijn constant in het nieuws en we willen dan ook kijken hoe ver we, verantwoord, kunnen komen. In totaal zijn ruim 1500 brandweerlieden in de weer en komen ze vanuit het hele land helpen de brandhaarden te blussen. De hoge temperaturen in het voorjaar in combinatie met de harde wind maakt dat er zoveel brandhaarden zijn. We rijden door tot Katoomba en nemen voor de eerste avond een motel aan de rand van `the tree sisters`.

Meer was niet te zien van The Tree Sisters

In Sydney zien we niets van de rook en ook de eerste kilometers richting Blue Mountains laten een strakke blauwe hemel zien. Dit veranderd echter als we de Blue Mountains inrijden. Niet alleen de temperatuur zakt naar een 14 graden maar we zien ook een hemel die langzaam een bruin rode gloed krijgt. We rijden door tot

Blue Mountains zijn nog geen 100 km van Sydney vandaan en rijzen vanuit de kustvlakte omhoog tot 1200 meter. Ze zijn overwegend dicht bebost en hebben een ruig plateau. Deze bergketen, die rijk is aan natuurschoon, wordt gekenmerkt door spectaculaire afgebroken rotsen, indrukwekkende watervallen, kilometerslange canyons, uitgestrekte eucalyptusbossen, adembenemende uitkijkposten en talrijke wandelmogelijkheden. De `blauwe bergen`, danken hun naam aan de zachte blauwachtige nevelsluier van etherische olie die door duizenden eucalyptusbomen worden afgescheiden. De Blue Mountains zijn een populair gebied met een oppervlakte van ruim 220.000 ha.

De volgende ochtend blijkt dat de bosbranden het gebied in hun greep hebben en wordt duidelijke dat we de Blue Mountains moeten verlaten. De omgeving van de Three Sisters is door de rookontwikkelingen al bijna niet meer te zien en het Nationale Park is afgesloten. 

rookwolken trekken over de omgeving

Er staat een boete van AUD 5.000 op het betreden van het gebied en als je in problemen komt wordt je niet geholpen. We besluiten daarom een ander natuurgebied `onder` Sydney te gaan bezoeken hetgeen achteraf ook niet echt een succes blijkt te zijn. De bosbranden zijn ver verspreid en uiteindelijk belanden we 80km onder Sydney in Wollongong een stadje aan de kust.

Het prachtige strand in Wollongong

Hier schijnt de zon, is een prachtig strand en gaan we op zaterdagavond gezellig op stap, en hoe. We houden het gezellig een paar uur vol en hebben ruim AUD 64 uitgegeven aan een pilsje. Wim heeft een fantastische uitkijkpost en ziet de ene naar de andere schoonheid binnenkomen. Duidelijk een overschot aan jonge dames in dit gebied. We hebben het onwijs naar onze zin en maken ons nog even niet druk over de dag van morgen...........................heerlijk genieten

Eindelijk weer blauwe lucht

Dag 25 laatste dag Airlie Beach en vlucht naar Sydney

Het witte strand in WhitIsland

Vandaag heerlijk genoten van de eilanden in de Withisland en ruim 7 uur door het water gedobberd om slechts 2 uurtjes aan dit geweldige strand te kunnen genieten. Het is een National Park dus geen commerciële kraampjes en strandtenten, alleen maar rust en een prachtig uitzicht.

Vandaag geen verhalen maar slechts een paar foto's om jullie mee te nemen naar dit paradijs.

Vandaag gaan we naar Sydney en vertrekken we vanuit Hamilton Island. Wordt nog een uitdaging want er zijn veel bosbranden in Sydney en de Blue Mountens. Wordt vervolgd

Strak blauw en wit zand  onder je voeten, jammie!

Dag 24 Airlie Beach de omgeving gezien vanuit de lucht

Prachtige uitzicht op Happy Beach Whitsunday Island

Vandaag hebben we een rondvlucht geboekt en gaan we het gebied vanuit de lucht bekijken. Een prachtige ervaring die we voor geen goud hadden willen missen.
Vanuit de lucht krijg je een goed beeld van de "bergtoppen" die zich de afgelopen duizenden jaren tot eilanden hebben ontwikkeld en krijg je een beeld hoe e.e.a. zich van het vaste land heeft gescheiden.

We zien het prachtige lange strand van "Happy Beach" dat zich ruim 7 km uitstrekt langs de kust. Speciaal voor de Golf aanbidders vliegen we over Hayman Island. De extreem hoge prijs van een verblijf in het Hayman Island Resort (www.hayman.com.au) is niets vergeleken bij de AU 300 miljoen die de bouw ervan heeft gekost. Je verblijft er in luxe kamers met prachtig meubilair uit de barok en renaissance.

Het personeel verplaatst zich door ondergrondse tunnels, zodat het niet in de weg loopt. Dagjesmensen zijn hier natuurlijk niet welkom vandaar dat een kijkje vanuit de lucht enigszins laat zien waar de "luxe paardjes" in de wereld zich laten verwennen.
Het is een prachtige vlucht waarvan we hopen jullie via de foto's een stukje mee te kunnen nemen.
Wij gaan vandaag een stukje rijden en nog even van de omgeving en de stranden genieten alvorens ik me weer tot het "aanrecht" richt.

Dag 23 derde dag Airlie Beach

Het voeren van pijlstaartroggen

Vandaag stond Withsunday Island op het programma dat door een defecte "boot" niet is doorgegaan. We bleven "steken" op Daydream Island en hadden de keuze, of terug, of gebruik maken van de faciliteiten die op dit eiland worden geboden. In ieder geval zouden we ons geld voor die dag terug krijgen! We hebben ons maar weer bij de feiten neergelegd en ons lot aanvaard. Daydream Island is een groot resort waar alle faciliteiten aanwezig zijn. Vakantiegangers worden aan wal ontvangen door gastvrouwen en krijgen een koraalketting omgehangen als welkomstgeschenk. Ook staan er muzikanten klaar om de gasten met een muzikale groet te verwelkomen. Het resort beschikt over een klein regenwoud waar we doorheen gewandeld zijn. Je zult het niet geloven maar we zijn er echt niet 1, niet 2, niet 3 maar 4 kangoeroes

Onze skippy

tegengekomen. Nu weten we dat deze zoogdieren ver kunnen springen maar zover.....??
In het resort wordt gebruik gemaakt van het zeewater met al haar flora en fauna waardoor je stukken rif kunt bewonderen maar ook haaien van dichtbij kunt zien en zelfs pijlstaartroggen kunt voeren.... en dat waren geen kleine jongens.


Happy hour op Daydream Island, pffff

Als klap op de vuurpijl wordt Wim's "Happy hour" verstoord door een grote hagedis van ruim 1,5 meter die even een kijkje kwam nemen. Een kleine sensatie rond het zwembad.

Onze krachtpatser

Nu zullen jullie wel denken, zwembad in deze tropische omgeving? En ja, dat klopt er is slecht één eiland in de Whitsundays dat beschikt over een zandstrand en dat is Happy Beach op Whitysland zelf, het strand waar we vandaag naar toe zouden zijn gegaan. We doen dit alsnog komende donderdagmiddag en gaan morgen eerst de omgeving in een klein vliegtuigje verkennen als echte avonturiers.

Verkoeling in het Resort

Dag 22 tweede dag Airlie Beach

Het platform in de Great Barrier Rief

Het Great Barrier Reef is voor Australië wat de savannen en wildparken zijn voor Afrika, en wordt op een zelfde manier beschreven. Een andere wereld is het meest gehoorde cliché, dat, hoewel waar, bij lange na niet in de buurt komt van het gevoel dat je krijgt als je met je duikbril op en zwemvliezen aan, oog in oog komt te staan met bijzondere dieren, vormen en kleuren. Je kijkt en voelt je bekeken door de scholen nieuwsgierige vissen die achter je aan zwemmen.
Het Great Barrier Rief begint bij Lady Eliot Island, voor de kust van Bundaberg, en strekt zich 2300 km naar het noorden uit tot Papoa Nieuw Guinea. Het volgt de contouren van het Australische continent en ligt verder naar het noorden toe steeds dichter bij de kust. Zo ligt het 300 km verwijderd van Gladstone maar slecht 50 km van Cairns. Het rif is geen ononderbroken geheel, maar juist heel afwisselend. Het grootste deel is een wirwar van afzonderlijke losse stukken rif die, met name in het zuiden, soms fungeren als ondergrond voor de vorming van lange, zanderige eilandjes. Het rif wordt opgebouwd door één diertje, de minuscuul kleine koraalpoliep. Deze aan zeeanemonen verwante organismen vergroeien met elkaar en vormen zo modulaire kolonies koralen die het geraamte van het rif vormen. Ze leveren  voedsel, schuilplaatsen en jachtgronden voor  meer wendbare soorten. Rond de wanden en kloven vind je een ongelooflijke verscheidenheid aan dieren, grote roggen en zeeschildpadden zweven voorbij, vissen duiken weg in grotten en tussen koralen zie je naar eten zoekende felgekleurde zee naaktslakken die dansen over de rotsen.  


Dit is de dag, de dag van "einde witten benen en Hello Sun". Vanochtend zijn we al vroeg opgehaald op de camping, we gaan snorkelen op het Great Barrier Rief en zullen ruim 2 uur varen om op de plaats van bestemming te komen. Onderweg krijgen we een goed beeld van de eilanden om ons heen. We zien prachtige witte stranden, kleine eilandjes en de omgeving doet ons denken aan Nieuw Zeeland en met name aan het zuider eiland, omgeving Abel Tasman park en Picton met haar sounds.

Toen we vertrokken lag er nog een sluiter van bewolking over Airlie Beach maar na een half uur varen zien we alleen maar strakke blauwe hemel met groene eilandjes en daar tussen een paar zeilbootjes en kano's.
We stoppen op Hamilton Island, het eiland waarvan we ook vertrekking richting Sydney. Hamilton Island heeft een grote jachthaven, landingsbaan, gemotoriseerde sproten en meerdere hoge appartementencomplexen. Dit is het enige "schaamteloze "commerciële" eiland van de Whitsundays, het is in particulier bezit en alle bedrijven worden verpacht. Er wordt een vreemde koloniale waterkant gerealiseerd met een bank, postkantoor, bakkerij, nachtclub en een paar veel te dure restaurants. Er zijn in totaal 6 hotels en om van A naar B te komen heeft met golfkarretjes als transportmiddel. Vanuit glazen liften heb je een prachtig uitzicht over de omgeving. Je kunt een bootje huren voor het verkennen van de omgeving of het wandelpad nemen naar een 239 meter hoge Passsage Peak waar je vrij uitkijkt over de Whitsunday Islands.
We gingen er vanuit dat het rustig zou zijn op de boot, de voortekenen in Airlie Beach waren gunstig. Echter in Hamilton Island is een blik toeristen en dagjesmensen opengetrokken en is de boot helemaal vol. We genieten van de luxe die hier tentoongespreid wordt, de ene boot nog groter dan de andere en allemaal luxe paardjes die langs het strand flanneren. Heerlijk om te zien maar we zijn blij dat we op een iets rustigere locatie liggen. Nog maar een keer goed insmeren want als ik die witte stelten vandaag een tint wil gunnen dan moet er "gebakken worden". Er staat een strakke wind en het dragen van een hoofddeksel is dan ook vragen om problemen. De eerste hoed heeft inmiddels "de vrijheid gevonden" en er zullen er nog wel meer volgen. Op de boot worden de veiligheidsinstructies gegeven, net zoals in een vliegtuig. Eindelijk bereiken we het koraal rif. De zon staat stralend aan de hemel, strakke blauwe lucht en een azuur bauw rif lacht ons aan. De ondiepe gedeelten in het water maakt dat er veel kleuren blauw te  onderscheiden zijn en we al kunnen genieten van de vele vissen.
We gaan direct naar de `snorkelafdeling` en krijgen de uitrusting en moeten een wedsuite aan. Charmante vertoning en we krijgen de slappe lach. Zie je Wim en mij al staan, maatje S in een wedsuite, flippers aan de voeten, duikbril op en lenig van de kant het water in `glijden`? Het was dat we niet kapseisden maar we hebben het gered en ruim 1,5 uur gesnorkeld en vissen gezien van verschillende grootte en met prachtige kleuren. Een zeeschildpad heeft ons pad gekruist en het rif heeft zich laten zien in al haar schoonheid met blauw, geel en gebroken wit koraal. Tegen het eind van de middag was de terugreis een feit en hebben we weer op het bovendek genoten van alles om ons heen. Dichter naar de kust veranderd het weer en varen we `de bewolking in`. Een perfecte dag en weer een mooie herinnering rijker.

PS, een lekkere kleur gedragen op witte stelten 

Dag 21 eerste dag in Airlie Beach

Airlie Beach

De Whitsundays eilanden zijn nog dezelfde granieten bergtoppen die ze waren tot ze 6000 jaar geleden door de stijgende zeespiegel van het vaste land werden gescheiden. Toen Kapitein Cook de eilanden 1770 aandeed, werden ze een deel van het jaar bewoond door de Ngaro-Aboriginals. Cook vernoemde het gebied naar de dag waarop hij aankwam namelijk Pinksterzondag. En andere verschillende plekken benoemde hij naar zijn geldschieters. De 74 eilanden danken hun aantrekkingskracht aan dichte groene dennenbossen, helder blauw water en een ruige kustlijn. In het water wemelt het van de jacht- en cruiseschepen, In de jaren 30 werden de eerste vakantieparken gebouwd. De meeste eilanden zijn echter onontwikkelde parken. De weinige eilanden die nog van particulier bezit zijn, zijn veelal onbewoond.

Het weer is prachtig en zo rond de 28 - 30 graden, strakke blauwe lucht. Zoals reeds eerder komen we ook nu weer "landgenoten" tegen zij het dat dit geëmigreerde  Nederlandse Aussies zijn die in de jaren 60 met de boot naar Australië zijn gekomen. Bij het eerste koppel zijn we een kop koffie gaan drinken en kregen we er een stroopwafel bij. We hebben een adres van de voorzitter van de Nederlandse gemeenschap in St. Mary (Sydney) ontvangen die we straks ook gaan bezoeken. Het zou een familie Joosten zijn uit Sittard, we zijn benieuwd.

Wim onder de palmboom

Een heerlijke duik in het lekkere water, boodschappen gedaan en daarna de weblog weer bijgewerkt en met onze zuiderburen vakantieverhalen doorgenomen.


Morgen gaan we met de boot de hele dag de Great Barrier Rief op, snorkelen en zwemmen.

Dag 20 en 21 Via Rose Gums - Cairns naar Airlie Beach

The Arherton Tablelands met haar vele meren

Vandaag genieten we nog even van The Atherton Tablelands en rijden we via Kuranda naar Cairns. We hebben in het winkelcentrum van Kuranda een mooi decoratief stukje RVS design gekocht voor in de tuin van de firma Bouman ofwel een Brabander uit Helmond die in Kuranda is blijven "hangen".  De 4WD wordt later op de middag ingeleverd voor een Toyota Corolla waardoor we nu echt als "zwervers" door Australië reizen zonder eigen "mobiele hut".

Het inmiddels bekende hotel Bay Village wordt weer voor een avond geboekt en we gaan Cairns verkennen. Typerend voor Cairns zijn de vijgenbomen die de waterkant "omlijsten". In de haven dobberen vissersboten, cruiseschepen en watervliegtuigen. Langs het 3 km lange voetpad langs de kustlijn zie je pelikanen luieren in de zon en kleinere volgens die voedsel zoeken in het ondiepe water. Tegen de schemering zie je een "deken van zwarte schaduw" Cairns bedekken als honderden grote vleermuizen hun vleugels uitstrekken en zich klaarmaken voor de jacht. In Cairns zijn weinig bezienswaardigheden. Je komt voor het Great Barrier Reef en het water en de stad is helemaal ingesteld op het toerisme. Heel veel studenten werken er vanuit Europa en Azië. In de City Place, het winkelcentrum, vind je heel veel bars, eetrestauranten en souvenier winkeltjes. Aan de kust ligt de Esplade waar het dag en nacht druk is met mensen, die net als ons, op (door)reis zijn. We gaan naar de nachtmarkt op de Esplanade en ik kijk mijn ogen uit als ik het enorme aanbod aan eten uitgestald zie liggen. Het is echt een "vreetschuur" zeer zeker als je de acrobatische handelingen ziet van mensen die veel te veel voedsel op het plastic bord hebben gestapeld dan eigenlijk mogelijk is. Mocht je voor of na het eten een massage willen hebben dan kom je hier aan je trekken, geen jacuzzi maar tientallen Aziatische schoonheden die je spieren weer los willen en kunnen maken.
Toen we deze reis boekten kwamen we er naderhand achter dat we de Oktoberfeesten in Sittard zouden missen.

Wie had nu ooit gedacht dat we dit gezellige feest van onze oosterburen in Cairns zouden kunnen vieren? Duitse Heid's en Peters zijn naar Cairns "geïmporteerd" samen met Leder Hose en Dirndel, volksmuziek, Wurst, Schnitzel, Sauerkraut en vooral niet te vergeten de pullen bier van 0,5 en 1 liter.

We hoeven jullie niet te vertellen dat we goed geslapen hebben. De foto's zeggen voldoende. Een ander onverwacht feit was het NOS nieuws van 20.00 uur 's morgens te zien in Cairns. Sneeuw in München en Oostenrijk, wat een contrast!

De volgende ochtend, na het ontbijt, hebben we ons opgemaakt voor het 4de deel van onze vakantie namelijk het strand ofwel Whitsundays ofwel Airlie Beach, een reis van ruim 650 km. We rijden langs de kust en zien de enorme banenplantages en velden vol met suikerriet. We rijden door Bundaderg een regio waar je altijd seizoenswerk kunt vinden tussen februari en november. In boerderijen in de omgeving kunnen avocado's, tomaten, peultjes en courgettes worden geplukt. De oogst is in volle gang en het landschap uitgestrekt en biedt weinig afwisseling. Af en toe een dorp met de gebruikelijke MC Donalds en een paar winkeltjes en langs de weg komen we hier en daar dode kangoeroes tegen. Halverwege passeren we "de klimaatgrens" en komen we aan de andere kant van de bergketen uit. De palmbomen worden steeds schaarser en een uitgestrekt gebied doorkruisen we met links van ons de "Great Barrier Reef" en rechts het uitgestrekte landschap. We rijden in één keer door en stoppen even in Twonsville, een grotere stad. Hier worden benen gestrekt en het stuur overgedragen. Om 18.30 komen we aan op de plaats van bestemming en hebben we een half uur voor sluitingstijd een Lodge weten te huren op de Big4 camping, 2 km van het strand.
En Arlie Beach................................daarover morgen meer.

Dag 19 De Rose Gums

The Artherton Tablelands, de hooglanden van Cairns, zijn vernoemd naar John Artherton, die de tin afzetting bij Herberton toegankelijk maakte door een weg naar de kust te openen. Het overgrote deel van het woud op dit tafeleiland is gekapt voor de houtindustrie en maakte plaats voor vee, tabak en graan. De overgebleven stukken bos zijn prachtig, maar vooral de ingehouden schoonheid van het gebied trekt veel bezoekers aan.
 Op weg van Cairns naar onze bestemming in Malaka was een met veel bochten over bergen en passen die zich in al hun schoonheid lieten zien. We waanden ons een beetje in het Limburgse heuvelland maar dan veel uitgestrekter en "geen kip op de weg". Maar goed dat we niet in het donker zijn aangekomen want het resort zouden we nooit gevonden hebben. Sterker nog, we hadden een resort verwacht in het regenwoud en zagen alleen maar prachtige uitgestrekte heuvels met koeien en nog eens koeien. Rose Gums Wilderness Retreat heeft echter dat belooft waar we op hoopten. Kijk zelf op www.rosegums.com.au want alle foto's die we met jullie delen doen geen recht aan de prachtige boómhutten. Het Tarzan en Jane gevoel is er, zeer zeker als je achter op het balkon uitkijkt op het regenwoud en direct een paar meter boven de grond zit. Het is wel een moderne uitvoering van Tarzan en Jane want we beschikken over een wasmachine, droger, BBQ, open haard en niet te vergeten een 2 persoons Jacuzzi. Alle 10 boomhutten liggen ruim 100 eter van elkaar dus privacy gegarandeerd en dat was ook maar goed want bij ons liep de schuim van de Jacuzzi onder de voordeur naar buiten. Wim had zeer royaal en enthousiast iets te veel in de goddelijke kuip gegoten waardoor het een heel schuim festijn werd.

In de ochtend zijn we een flink stuk gaan wandelen richting waterval en de meren. Prachtig weer maar je merkt direct bij aanhoudende inspanningen dat je in een tropisch bos zit. De vliegen zijn minder "aanhankelijk" en van een iets groter formaat. Ze blijven niet om je hoofd hangen maar steken als ze de kans krijgen ofwel onze ochtendgymnastiek kwam ook aan bod. Neemt niet weg dat het weer de moeite waard was. Een totaal ander stukje Australië, leeg, rustig en fluweel groen. De middag zijn we haar Harberton gegaan, kijk zelf op www.harbertonhistoricvillage.com.au  Wim heeft hier zijn hart kunnen ophalen, zoveel "ijzer" is er in Nederland niet op een locatie te vinden. Er worden weer ideeën opgedaan hetgeen binnenkort op de Frans Erenslaan weer tot uitdrukking komt.

Wim in de speeltuin voor volwassenen

Tegen de avond wordt nog even gebruik gemaakt van de 4WD en scheurt Wim als een ervaren coureur door de Highlands van Cairns.

Dag 17 van Cooktown naar Cairns

Een van de prachtige stranden langs de Bloomfieldtrack

Vanochtend werden we wakker met dezelfde gedachte en moesten we denken aan de One Man Show van Toon Hermans. Hij was als ornitholoog ofwel vogeldeskundige afgereisd naar de tropen om daar vogelgeluiden op te nemen en te analyseren. Hij vertelde in zijn show over de "Tjak Tjak" en de "Bramie" en ook witte en zwarte "Roepie Roepie vogel". De beroemdste vogels was natuurlijk de " Poelifinario" en geloof het of niet..............ook wij hebben ze allemaal in deze streek gehoord en dat begint al vroeg in de ochtend met "Kroet Kroet en Roepie Roepie. Voor onze veranda , zijn kalkoenen zich aan het vermaken in een grote berg met bladeren, op de golfplaten van de veranda vallen regelmatig nootjes, besjes en andere lekkernijen waar vogels zicht goed aan doen en over de rand van de veranda lopen de termieten voedsel aan te slepen voor hun kroost.

Vandaag gaan we weer via de Bloomfield track richting Cairnst. De track is te mooi om maar een keer te rijden en Wim heeft zich voorgenomen het gaspedaal nog verder in te trappen. We hebben gisteren onze eerste kangoeroe gezien  en gaan ervan uit dat deze vandaag weer de andere kant op hupt zodat we al een melding van TWEE stuks kunnen maken.

De tocht is fantastisch en echt de moeite waard. Nicky Lauda is er niets bij want Wim trapt het gaspedaal goed in waardoor ik me echt aan het vasthouden kom. Een paar keer ben ik uitgestapt om foto's te maken en heb dan het "nakijken" met alle stof die opgewekt wordt. Onderweg nemen we nog een kijkje in het oudste café langs de track, De Lions Den.


Cafe Booyens "Down Under"

Prachtig, café Booyens in Australië. Voor de afwisseling nemen we nog een lifter mee en worden verhalen uitgewisseld.

We hebben er ruim  8 uur over gedaan voor we in onze nieuwe accommodatie aankwamen, Rose Gums in Tableland.  Het heuvelland landinwaarts van Cairns biedt respijt van de tropische hitte van de kust. Het is een gebied met aantrekkelijke dorpen, uitnodigende meren, schilderachtige watervallen en bossen met reusachtige bomen waar je gemakkelijk een paar dagen kan doorbrengen. We blijven hier dan ook 3 dagen.
Helaas is de internetverbinding erg langzaam dus zetten we morgenavond foto's door.

Uitzicht langs de Bloomfield Track

Een achtergestelde groep
Na meer dan 200 jaar Europese aanwezigheid zijn de Aboriginals de meest achtergestelde bevolkingsgroepen van het land. De cijfers spreken boekdelen, de gemiddelde levensverwachting van Aboriginals is 15 jaar korter dan die van de andere Australiërs. De kindersterfte is 3 keer zo hoog en het percentage infectieziekten ligt veel hoger dan gemiddeld. De werkloosheid is 6 keer zo hoog als het landelijke gemiddelde terwijl het gemiddelde inkomen slechts de helft bedraagt. De meeste Aboriginals wonen in krotten of tijdelijke onderkomens. Ten slotte hebben Aboriginals 16 keer meer kans om in de gevangeins terecht te komen dan andere Australiërs.

Het Zwitserleven gevoel bij uitstek!

Dag 16 van Cape Tribulation naar Cooktown

De eerste uitdaging door het water

Het oudste regenwoud ter wereld.
Het regenwoud dat zich vanaf Cairns uitstrekt tot Cape Tribulation en Cooktown is minsten 100 miljoen jaar oud. De eerste regenwouden ter wereld zijn vermoedelijk circa 120 miljoen jaar geleden ontstaan toe Australië deel uitmaakte van het super continent Gondwane. In het gebied waar nu Melbourne ligt. Nadat Ocianie  ongeveer 50 miljoen jaar geleden van Gondwana was los geraakt, werd het land steeds droger. De regenwouden die ooit heel Australië bedekten werden teruggedrongen tot minder den een procent van het continent. sinds de komst van de Europeanen is her door houtkap nog eens meer dan de helft vanaf gegaan. Het grootste deel van het regenwoud van noordelijk Queensland is tegenwoordig beschermd.

Vandaag zijn we weer vroeg opgestaan en staat de Bloomfieldtrack op het programma. Deze omstreden kustweg naar Cooktown is er gekomen, hoewel slechts weinigen er gebruik van kunnen maken. Het terrein is zo ruig, compleet met hellingen van 45 graden en rivieren zonder brug, dat vierwielaandrijving absoluut noodzakelijk is. De zee is zelden te zien, maar het uitzicht en het gevoel aan het eind van de wereld te zijn beland, maken dat de tocht de moeite waard is. De weg is het hele jaar open en vereist uiterste concentratie van de chauffeur. Zo kan de Bloomfield River, waarin weel krokodillen leven, alleen bij laag tij worden overstoken. Wij moeten er dan ook voor zorgen dat we om 08.30 uur de rivier overgestoken zijn.
Een absolute must is ook de Lion´s Den pub, vlak bij de hoofdweg in Helenvale. Het is een van de oudste pub van het noorden van Queensland, met een oorspronkelijke houten bar, een piano en een grote verzameling slagen op sterk water.

The Bloomfield Falls

De Bloomfeeld track vraagt niet alleen veel van de chauffeur maar ook van zijn of haar bijrijder. In de auto rammelen kopjes, pannen en alles wat maar los zit en naast je zie je de afgrond of hoop je dat in de volgende bocht geen tegenligger aankomt. Eigenlijk zou het zo moeten zijn dat de bijrijder kijkt hoe diep het water is alvorens de auto erdoorheen gaat maar gezien het seizoen zien we daar maar vanaf. Je wilt niet weten hoe de auto eruit ziet na zo een avontuur en ook de big smile van Wim blijft nog de hele dag op zijn gezicht `plakken`, alsof een jongensdroom uitkomt.

Tegen de middag komen we aan in Cooktown, een stadje dat een wildwestreputatie heeft. Vroeger trok dit afgelegen dorp types die het elders te heet onder de voeten was geworden. Het ligt aan het Mangrovebos waar kapitein Cook zeven weken voor anker lag om zijn boot te repareren. Cooktown is een prachtige havenstad, idyllisch, rustig en een prachtige `dorpsstraat`. We hebben vanaf de vuurtoren een kijkje genomen over de rivierbedding en de zee en genoten van de schoonheid bij zonsondergang.

Voorbij Cooktown strekt zich Cape York Peninsula uit, dat in de droge tijd in trek is bij bezitters van terreinwagens. De stoffige weg loopt van de afgelegen busch pub naar de volgende en voert langs enorme mierenhopen, door bossen vol krijsende kakatoes en langs uitgestrekte zandsteenrotsen met rotstekeningen van Aboriginals. de tocht naar de noordelijkste plek van Australië, de punt van Cape York, kan alleen door ervaren terreinrijders worden ondernomen en dan is het nog aan te raden om in een convooi met andere voertuigen te rijden.

We krijgen er niet genoeg van en gaan morgen weer de Bloomfieldtrach rijden maar dan weer richting Cairns

Dag 15 van Port Douglas naar Cape Tribulation

 

Vandaag zijn we van Port Douglas naar Cape Tribulation gegaan. We zijn de rivier de Daintree overgestoken met het veer. Aan de andere kant van de rivier begint het Daintree National Park en de mooie 34 km lange route door het regenwoud naar Cape Tribulation. Daarvoorbij eindigt de verharde weg en mogen alleen 4WD's verder rijden naar Cooktown.

Vanaf de veerpont was het ongeveer 8 km rijden door regenwoud over kronkelige wegen naar het Daintree Discovery Centre. Hier staat onder andere en vijf verdiepingen tellenden 27 meter hoge toren met afbeeldingen van de planten en dieren die je vanaf elk niveau kunt zien.

Bovenop heb je een prachtig uitzicht over het bladeren dak. In allerlei talen kregen we informatie over flora en fauna en hebben hier wel een paar uurtjes "rondgehangen". De weg waarop we rijden is geweldig, veel stuurwerk wordt van Wim verwacht maar het is absoluut de moeite waard. Er zijn veel mangrove bomen langs de rivierbeddingen net als klimpalmen en lianen die zich om een lang verdwenen boom kronkelen en over de ronde peulen van de Mangrove. Deze enorme bollen werden door de Aboriginals gedroogd en in stukken verdeeld die dan weer als een puzzel in elkaar moesten worden gepast.



 

We hebben een safari-tent gehuurd op de Cape Tribulation Camping en zijn 's avonds het strand op gewandeld. Een strand zoals in de reisgidsen met aan de ene kant weer de palmen en aan de andere kant zandstrand en een strakke blauwe hemel.

Cape Tribulation kreeg haar naam toe het schip van kapitien Cook in juni 1770 vastliep op een rif voor de kust. Deze zeevaarder is slechts 51 jaar geworden en we zijn hem ook in Nieuw Zeeland tegengekomen, krachtig mannetje zullen we maar zeggen.

 

Onderstaand een foto van Wim en de Cassuarie op ware grootte. Van deze dieren zijn er nog slechts 1200 in Australië en is het "familie" van de Kiwi in Nieuw Zeeland, de Nando én van de struisvogel.

Pierre: "de werkelijke grootte van de kalkoen"